اولویت‌بندی عوامل اثرگذار بر کارآفرینی اجتماعی در ایران از دیدگاه فعالان اجتماعی

کارآفرینی اجتماعی به معنای انجام فعالیتی نوآورانه و خلق‌کننده‌ی ارزش اجتماعی است که می‌تواند در بخش‌های غیرانتفاعی و تجاری انجام شود. با توجه به این‌که امروزه کارآفرینی اجتماعی به‌عنوان راه‌کاری اثرگذار و پایدار در راه توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی کشورها شناخته می‌شود و هر روزه توجه بخش‌های گسترده‌تری از جامعه را به خود جلب می‌کند، توجه به این مفهوم در فضای کشور ایران نیز ضرورت دارد. این تحقیق بنای خود را بر اساس الگوی مفهومی آستین قرار داده و با طرح دو سوال اصلی در پی بررسی نگرش فعالان اجتماعی نسبت به عوامل اثرگذار در توسعه‌ی کارآفرینی اجتماعی در ایران و نیز اولویت‌بندی این عوامل بوده است. جامعه‌ی آماری تحقیق 108 نفر از فعالان اجتماعی شامل مدیران یا بنیان‌گذاران، کارمندان، داوطلبان و حامیان فعال در کسب‌وکارهای اجتماعی در بخش‌های انتفاعی و غیرانتفاعی بوده‌اند. پرسش‌نامه افزار اصلی تحقیق بوده و در تجزیه و تحلیل نتایج، به ترتیب از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای سنجش نرمال بودن داده‌ها، آزمون میانگین برای سنجش اثرگذار بودن متغیرها و آزمون فریدمن برای اولویت‌بندی نتایج به‌دست آمده از پرسش‌نامه استفاده شده است. براساس نتایج این تحقیق، هر پنج عامل معرفی شده در الگوی مفهومی، در توسعه‌ی کارآفرینی اجتماعی در ایران، اهمیت داشته و اولویت آن‌ها به ترتیب عبارت است از: افراد، ماموریت، عوامل زمینه‌ای، فرصت و سرمایه.